„Pasowanie na rycerza” – uderzenie mieczem w ramię, obraz Edmunda Blaira Leightnahttp://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Edmund_blair_leighton_accolade.jpg
Byłą to uroczysta ceremonia powoływanie nowych wojowników. Wojownik ten ulegał sakralizacji, jednocześnie zwiększały się jego wymagania moralne.
Pasowanie wywodziło się ze zwyczajów pogańskich jako ceremonia świecka. Najstarsze wiadomości pochodzą z końca XI w. W ciągu obrzęd ten przekształcono w obrzęd kościelny.
Młodzieniec, który został uznany za godnego noszenia tytułu rycerza otrzymywał broń. Broń tą wręczał rycerz bądź kapłan. Następnie kapłan odmawiał błogosławieństwo nad każdym elementem uzbrojenia, a zadaniem rycerza było przypięcie kandydatowi ostróg oraz wręczenia kopii z proporcem. Uderzenie płazem miecza po ramieniu, a we wcześniejszych wiekach uderzenie dłonią w kark lub policzek, było ostatnim takim gestem, który nowy rycerz mógł znieść, a jego honor nir zastał naruszony.
Równolegle z tymi wydarzeniami ukształtowała się idea wzorowego rycerza, wyobrażenie rycerza walczącego w obronie nie winnych, wdów, sierot, w obronie Kościoła. Wyobrażenie człowieka o wzorowych manierach, łączącego w sobie subtelność i męstwo, człowieka zdolnego do dwornej miłości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz