Turnieje Rycerskie

Turnieje niezawsze odbywały się tylko przy udziele samych rycerzy,wręcz przeciwnie,zazwyczaj mieli oni ,niekiedy nawet licznych,pomocników pieszych.Co zaś się tyczy,,Zamkniętego Pola",to niekiedy obejmowało ono szersze terytorium z łąkami,lasami,polami,i dotykało nawet czasem pewnych zamieszkałych osad.Jednym słowem,nie stanowiło wąskiego,dobrze wytyczonego placu,lecz prawdziwe pole bitwy.Rycerze i trubadurzy,heroldzi,żonglerzy,będąc zwolennikami turnieju,wysławiali go jako szkołę odwagi i lojalności.Przedstawiali turniej również jako zwierciadło cnót chrześcijańskich,usiłując go pokazać jako ćwiczenia przygotowawcze do krucjaty lub jako okazję,w czasie której można było dojść do porozumienia w sprawie tego rodzaju wypraw.Rzeczywiście bowiem zdarzało się ,że wczaśnie lub na zakończenie turnieju wielu rycerzy składało ślub wyprawy na wojnę przeciw niewiernym.Tego rodzaju śluby drogie były rycerskiej tradycji.Kościół jednak przez długi czas był surowy w stosunku do turniejów.Kaznodzieje i autorzy traktatów teologiczno-moralnych i żywotów świętnych na wyścigi mnożyli wystąpienia przeciwko rozrywkom wojennym,a także rozpuszczali straszliwe pogłoski.Pisano np :że w miejscu,w którym odbywał się szczególnie krwawy turniej,widziano pozniej diabły,ścierające się w powietrzu w swym własnym turnieju,przy straszliwych okrzykach radości ,różne demony,tym razem pod postacią kruków i sępów,pojawiać się miały na innym placu turniejowym niewątpliwe w poszukiwaniu dusz do porwania i jak drapieżne ptaki wyrywały kawałki ciała ze zwłok poległych.Innym razem zaś,pewien zabity rycerz,powróciwszy tajemniczo do życia na parę chwil,powstać miał z katafalku i opowiedzieć w kilku słowach straszliwy pośmiertny los tych,którzy lubowali się w okrutnych zawodach.Jakub z Vitry w XII w wykazał po kolei,jak w turnieju popełnia się wszystkie siedem grzechów głównych:pychę -gdyż tego rodzaju rywalizacja bierze się z niezamierzonego pragnienia sławy i wyróżnień:gniew,czy starcie ,mimo że podyktowane regułami zabawy,w fatalny sposób rodziło nienawiść i pragnienie zemsty,lenistwo,jako że pokonani w turnieju łatwo poddali się wyczerpaniu i zniechęceniu ,chciwość zważywszy,że walczono z myślą o łupie w postaci broni i koni powalonych przeciwników oraz o bogatych ,czekająch na zwycięzców nagrodach,obżarstwo,gdyż uroczystościom tym towarzyszyły zazwyczaj wielkie uczty,wreszcie rozpusta,gdyż uczestnicy turnieju ścierali się ze sobą,by przypodobać się damom,których ,,kolor" lub inne znaki nosili w walce na wzór kity na hełmie lub sztandaru.Demonstrowany w trakcie turnieju dowód miłości,razem z namalowanym na tarczy,okryciu i czapraku konia herbem,stanowiły charakterystyczne znaki wyróżniające biorącego udział w tych zapasach rycerza.Również napięcie erotyczne bywało niekiedy bardzo silne i było zasadniczą cechą rozrywki rycerskiej.Faktem jest, że turniej zakorzenił się głęboko w kulturze arystokratycznej-a także mieszczańskiej i ludowej,gdzie niezliczone są przykłady imitacji i parodii zawodów rycerskich-i w trybie życia wiodącej klasy społecznej.Ponieważ turnieje zaczęły stanowić istotną cześć społecznego życia arystokracji,Kościołwi coraz trudniej było podtrzymać zakazy,zwłaszcza gdy zawody stawały się coraz mniej niebezpieczne i z mniej lub bardziej udawanych bitew przekształcały się stopniowo w zabawy bądz widowiska.Słynna jest pewna wzruszająca opowieść o tym,co można by nazwać jednym z najpiękniejszych zbiorów legend religijnych XIII w,a mianowicie z Dialogus Miraculorum Cezarego z Heisterbachu.Pewnien rycerz udaje się z towarzyszami na turniej i przejeżdżając drogą obok poświęconej Najświętszej Maryi Pannie kaplicy,nie umie się oprzeć pragnieniu złożenia hołdu.Pogrążony w modlitwie nie zwraca uwagi na mijający czas.Zasmucony przyjedzie na turniej ze znacznym opóznieniem i zastanie tam wszystkich uczestników świętujących jego czyny.Podczas gdy on modlił się do dziewicy,Ona przybrawszy jego postać,broń i znaki,stanęła za niego do walki w turnieju i odniosła zwycięztwo.

,,Człowiek Średniowiecza" Le Goff Jacques